Over mijn manuscript: halverwege en herschrijven

Eén miljoen mensen in Nederland zijn bezig met creatief schrijven. Ik ben er één van, jij misschien ook. Inmiddels heb ik het contract getekend voor mijn debuutroman en momenteel ben ik bezig met het verwerken van de feedback die mijn redacteur gaf op de eerste helft van het manuscript. Vandaag vertel ik over de verrassingen en uitdagingen die het herschrijven met zich meebrengt. Enjoy!

1. De eerste helft? Een redacteur leest toch pas mee als het manuscript af is?
Als jij een compleet manuscript naar een uitgeverij hebt gestuurd, leest een redacteur inderdaad een 'af' manuscript (meestal de eerste versie). Ik heb dat niet gedaan, ik had eigenlijk alleen een idee. Pas toen uitgeverijen geïnteresseerd waren, ben ik dat gaan uitwerken. Het is heel fijn om te schrijven terwijl je een redacteur hebt: zo kan je meteen hulp zoeken wanneer je vastloopt en als er een probleem opduikt, hoef je bijvoorbeeld maar 20.000 woorden te veranderen in plaats van 60.000. Dat scheelt heel veel tijd!

Zo ziet een half manuscript eruit: dubbelzijdig geprint en met ezelsoren omdat het gezellig meegaat in de trein, naar het park of naar het dakterras.

2. De volgorde veranderen
Mijn manuscript bestaat uit meerdere delen: de grootste zijn een verhaallijn in het 'nu' en flashbacks. Als je aan het schrijven bent, voelt het logisch om een bepaalde volgorde aan te houden. Zo vond ik het kennelijk een goed idee om negentig procent van de flashbacks in één hoofdstuk te proppen. Dat mag dus wat meer verspreid over het manuscript. Het is nog knap lastig om op een natuurlijke manier toe te werken naar een flashback zonder tegen de lezer te zeggen dat HIER EEN FLASHBACK IS. En wat dacht je van hoofdstukken? Wanneer is het tijd voor een nieuw hoofdstuk, wat is een goede laatste zin om een hoofdstuk af te sluiten, hoeveel scènes passen er in een hoofdstuk?

Uitgeven in eigen beheer: vijf tips

Eén miljoen mensen in Nederland zijn bezig met creatief schrijven. Ik ben er één van, jij misschien ook. Het kan zijn dat je zelfs een boek wilt schrijven, bijvoorbeeld een roman of een thriller. Als je wilt dat jouw verhaal wordt uitgegeven, zijn er grofweg twee paden die je kunt bewandelen: uitgeven via een reguliere uitgeverij of uitgeven in eigen beheer. Mijn vorige blog ging over reguliere uitgeverijen. Vandaag vertel ik over de tweede optie: uitgeven in eigen beheer. Wat is dat eigenlijk? Waarom zou je daarvoor kiezen? Hoe pak je dat aan?

1. Oriënteer je op wat uitgeven in eigen beheer inhoudt.
Bij een reguliere uitgeverij werk je samen met een redacteur aan je boek. De uitgeverij bepaalt samen met jou hoe het boek eruit komt te zien, zorgt ervoor dat er een professionele kaft komt, regelt recensie-exemplaren, stuurt persberichten, heeft een netwerk met nuttige contacten en begeleidt jou tijdens het volledige proces (voor dit alles hoef je niet te betalen: als er wel geld wordt gevraagd, heb je te maken met een vanity press). Wanneer je ervoor kiest om in eigen beheer te publiceren, moet je dit (veelal) zelf doen. Tenzij je zelf een fantastisch netwerk hebt, is de kans groot dat jouw boek hierdoor niet in de boekhandel terechtkomt en dat (grote) media jouw boek niet zullen recenseren. Kortom: als je een bestseller wilt schrijven, is eigen beheer misschien niet de manier van uitgeven die bij jou past.

Als je een verhaal voor bijvoorbeeld alleen familieleden, collega's of lotgenoten schrijft, is eigen beheer een heel fijne en betaalbare manier om een boek te maken. Bedenk vooraf goed wat jouw verwachtingen zijn van een boek, welke ambities je hebt: is schrijven een hobby of wil je professioneel auteur worden?