1. De eerste helft? Een redacteur leest toch pas mee als het manuscript af is?
Als jij een compleet manuscript naar een uitgeverij hebt gestuurd, leest een redacteur inderdaad een 'af' manuscript (meestal de eerste versie). Ik heb dat niet gedaan, ik had eigenlijk alleen een idee. Pas toen uitgeverijen geïnteresseerd waren, ben ik dat gaan uitwerken. Het is heel fijn om te schrijven terwijl je een redacteur hebt: zo kan je meteen hulp zoeken wanneer je vastloopt en als er een probleem opduikt, hoef je bijvoorbeeld maar 20.000 woorden te veranderen in plaats van 60.000. Dat scheelt heel veel tijd!
![]() |
Zo ziet een half manuscript eruit: dubbelzijdig geprint en met ezelsoren omdat het gezellig meegaat in de trein, naar het park of naar het dakterras. |
Mijn manuscript bestaat uit meerdere delen: de grootste zijn een verhaallijn in het 'nu' en flashbacks. Als je aan het schrijven bent, voelt het logisch om een bepaalde volgorde aan te houden. Zo vond ik het kennelijk een goed idee om negentig procent van de flashbacks in één hoofdstuk te proppen. Dat mag dus wat meer verspreid over het manuscript. Het is nog knap lastig om op een natuurlijke manier toe te werken naar een flashback zonder tegen de lezer te zeggen dat HIER EEN FLASHBACK IS. En wat dacht je van hoofdstukken? Wanneer is het tijd voor een nieuw hoofdstuk, wat is een goede laatste zin om een hoofdstuk af te sluiten, hoeveel scènes passen er in een hoofdstuk?