NaNoWriMo gehaald: wat nu?

Ik heb NaNoWriMo gehaald. Voor mij een zin die ik al drie weken in mijn hoofd heb, voor jou waarschijnlijk een teken dat je een psychiater moet bellen omdat ik onzin uitkraam. Die psychiater is na deze maand wellicht niet zo'n slecht idee, maar NaNoWriMo is net zo echt (en onuitspreekbaar) als Gasselterboerveenschemond (een plaats in Drenthe die echt bestaat, want hij heeft een pagina op Wikipedia).

NaNoWriMo staat voor National Novel Writing Month (hoewel het nu meer international is), valt altijd in november en goede vriend Wikipedia geeft ons gelukkig een mooie definitie:

‘Het is de bedoeling van het evenement dat deelnemers 50.000 woorden schrijven van een roman binnen het tijdsbestek van precies 30 dagen. […] De regels van het project zijn vrij simpel, voor 1 november mag er enigszins aan de plot worden gewerkt maar nog niet worden begonnen met het schrijven van het verhaal. Het boek mag binnen elk denkbaar genre vallen, in elke taal geschreven zijn.’

Ik ben het er niet helemaal mee eens, want zoals je aan de datum van dit bericht kunt zien, heb ik mijn 50.000 woorden binnen twintig dagen geschreven in plaats van dertig, maar goed, verder heb ik me wel aardig aan de regels gehouden. Dat leverde me deze positieve dingen op:

Schrijven
Ik heb gewoon geschreven, twintig dagen, elke dag lang. Dat is al een overwinning op zich, ook als je maar honderd woorden per dag schrijft.

Typen
Dit klinkt vrij idioot, maar ik kan nu heel snel typen. Zeker wanneer ik een dagje absoluut geen zin had om te schrijven, lukte het me om tweeduizend (2000) woorden per uur uit het toetsenbord te rammen. Dat is een vrij nuttige vaardigheid. Denk ik.

Plannen
Ik ben een ramp met plannen, ik ben een chaoot, maar ik ben er toch in geslaagd om twintig dagen lang anderhalf uur per dag te reserveren als 'schrijftijd'. Ik heb niets voor NaNoWriMo afgezegd, ik heb andere schrijfdingen ernaast gedaan (niet meegeteld voor mijn woordaantal) en ik studeer ook nog. Dankzij het inplannen van die anderhalf uur hoef je de hele dag niet aan het schrijven te denken, tot het schrijftijd is. Ideaal. Dit ga ik zeker vaker proberen te doen voor andere dingen in mijn leven.

NaNoWriMo gaat, zoals je kunt zien, vooral over kwantiteit, over het schrijven van minstens 1667 woorden per dag, en heel wat minder over kwaliteit. Daarom is het heel leuk om voor nu heel blij te zijn, want 50.000 woorden (in mijn geval 128 Wordpagina's) schrijven in dertig twintig dagen is natuurlijk iets wat niet iedereen voor elkaar krijgt, maar straks nee toch maar nu is het tijd voor wat realisme.

Goed bezig! Echt, respect! (Doe het je niet na)
Maar...
Als programmeur vraag ik me af of dat kwantitatieve denken nou goed is.

Als je namelijk bij een programmeerproject streeft naar veel LOC, dan krijg je hele slechte code...

— Arnoud van der Leer (@aavanderleer) November 20, 2017