Nog meer geluk

In april was ik helemaal hysterisch omdat ik te horen had gekregen dat ik uit 207 inzendingen was gekozen om twee weken mee naar Parijs te gaan met deBuren én omdat ik op de shortlist van het talentontwikkelingstraject Talent op Tilt stond. Mei zou april niet kunnen overtreffen, dacht ik.
Maar dat had ik mis.

De highlights van mei op schrijfgebied beschrijf ik in dit bericht. Ik gebruik tussenkopjes, omdat ik waarschijnlijk lang van stof word en je op die manier heel snel kunt zien wat je interessant vindt en wat niet. Ook wil ik je nog even vertellen dat je alle publicaties van korte verhalen, columns en blogs (gepubliceerd op Inhoudsloos gezwam, op een andere website of op allebei) hier kunt zien. Ik werk het overzicht regelmatig bij.

Historische Verhalen

We beginnen met het meest recente: vandaag is mijn tweede historische verhaal gepubliceerd! Het is compleet fictief met verzonnen personages, maar de setting is zo waarheidsgetrouw mogelijk. Voor het beschreven balspel (dat een onuitspreekbare en zeer spellingonvriendelijke naam heeft) heb ik wat details gejat van de Maya's, terwijl het verhaal over de Azteken gaat. Het is bekend dat de Azteken het spel speelden, dat wel. Het probleem was dat elke bron die ik raadpleegde wat anders zei over hun spelregels. Blijkbaar zijn die bij de Maya's beter gedocumenteerd, dus heb ik die aangehouden.

Het tweede nieuwtje is dat ik voor Historische Verhalen mee ga werken aan een verhalenbundel vol met dit soort verhaaltjes. Met twee of drie mensen wordt er een bundel gemaakt met ongeveer twintig verhalen. Zowel historische fictie als de verhalenbundel is nogal een niche, wat zonde is, want ik lees zelf allebei graag.

Hier is de eerste alinea van Het laatste spel, dat zich afspeelt in Mexico, 1519. Als je na het lezen van het volledige verhaal benieuwd bent naar het vervolg, hoef je alleen maar even op 'Spanjaarden Azteken' te googelen.

'De bal ketst tegen mijn heup. Razendsnel maak ik een halve draai, zodat de tegenstanders hem niet naar de ring kunnen brengen. Iemand geeft me een duw. Ik blijf overeind en stomp mijn tegenstander terug. Hij valt op de grond, het hertenleer dat zijn huid moet beschermen schraapt over het zand. Het publiek klapt, maar minstens de helft vloekt binnensmonds. Elke wedstrijd worden er meer weddenschappen afgesloten over de winnaars en elke wedstrijd worden er meer verliezers aan de goden beloofd.'

Benieuwd naar het hele verhaal? Hier kan je het lezen.

Talent op Tilt

Vorige maand vertelde ik dat ik op de shortlist stond van het talentontwikkelingstraject Talent op Tilt. Op 10 mei had ik speeddates met de organisatie van Tilt, uitgeverij Atlas Contact, uitgeverij De Geus, Vlaams-Nederlands Huis deBuren/literair tijdschrift DW B, en literair tijdschrift De Titaan.

Wachter

'Het verhaal dat op de eerste plek is gekomen was een duidelijke winnaar. Het verhaal is mysterieus en helder. De schrijver lijkt een hele goede intuïtie te hebben voor hoe je een lezer een verhaal binnenzuigt, want de eerste alinea is genadeloos goed geschreven. Het is spannend en er is een echte verteller aan het woord. De dialogen zijn heel goed en het is ambitieus. Het is precies en groot en de schrijver zou dit verhaal kunnen uitwerken tot een roman. Het winnende verhaal in Eindhoven is ‘Wachter’ van Marjolijn van de Gender.'

- Rebekka de Wit, juryrapport Write Now! Eindhoven 2016

Vandaag heb ik de eekhoorn niet gezien. Gisteren en eergisteren hing hij ondersteboven in de boom naast ons slaapkamerraam, graaiend naar de vetbollen die Agnes voor de vogels had opgehangen. Het kostte haar bijna zes minuten om een knoop te leggen in het touwtje, maar ze wilde niet dat ik het deed. Tot haar middel hing ze naar buiten, terwijl ik me afvroeg of ik wenste dat ze het raam sloot of dat ze haar evenwicht verloor.
Veel vogels komen er niet op de bollen af. Ze blijven liever in het bos, waar de bomen zo hoog zijn dat we ze door het raam kunnen zien. Gelukkig hebben we de eekhoorn, die ervoor zorgt dat Agnes om de twee weken nieuwe touwtjes om de takken kan knopen. Ze zit op een stoel voor het raam, staart naar de dichte gordijnen.
‘Kom je naar bed, liefste?’ vraag ik.
Ze maakt een brommend geluid. Ik weet dat het ‘nee’ betekent.

*

‘Wat doe je?’ zegt Agnes. Ze ligt naast me, half onder de dekens. Aan het voeteneinde van het bed heb ik de kleren klaargelegd die ze de komende weken wil dragen, dat vroeg ze.
‘Denken,’ zeg ik.
‘Je beweegt erg veel voor iemand die denkt.’
Ik ga verzitten. Terwijl het matras kraakt, knarst de kop van mijn heup tegen de kom. Mijn enkels knakken bij het verplaatsen van mijn voeten. Soms vraag ik me af of mijn lichaam denkt dat ik blind ben geworden, dat ik alleen kan functioneren als het geluiden maakt. ‘Ik keek naar het raam.’
‘Zijn de gordijnen niet dicht?’
‘Jawel.’
‘Waarom keek je dan naar het raam?’ Ze draait zich om, dat voel ik, en waarschijnlijk kijkt ze nu naar mij. ‘Je wilt het toch niet openzetten zodat je kunt roken, hè?’
Het is een uren geleden dat ik een sigaret heb opgestoken. De aansteker ligt in de lade onder het fornuis. ’s Nachts verandert de trap in een bospad vol kuilen en boomwortels.
‘Je weet best dat ik niet ga roken,’ zeg ik.
De dekens ritselen en het matras golft. Ze ligt weer met haar rug naar me toe

De vernedering van deze week

Ik voel me niet vaak nuttig. Eigenlijk voelde ik me nooit nuttig, tot ik vorig jaar begon met het geven van examentrainingen. Dit jaar had ik bijvoorbeeld een groep leerlingen waarvan de helft thuis geen Nederlands sprak. Dat waren heel leuke, intelligente jongeren, maar het eerste uur durfden ze niets te zeggen of te vragen, bang om uitgelachen te worden door mij of door de rest van de groep. Aan het einde van de laatste dag hoefde ik niet eens meer om antwoorden te vragen, meerdere vingers werden al opgestoken voordat ik klaar was met het voorlezen van de opgave.

Vandaag had ik ook gedacht dat ik me nuttig zou voelen. Ik rijd namelijk paard en vandaag was er een concours op de manege. Zelf zou ik niet meedoen. Weken geleden werd er gevraagd of ik wilde helpen, en hoewel dit concours middenin mijn tentamenperiode viel, besloot ik ja te zeggen. Het is leuk om te helpen, om kleine kinderen bloedfanatiek op pony's te zien rondcrossen. De hele dag zou ik het niet redden, maar een middagje zou een mooie afleiding zijn.

Een eerste prijs

Gisteren heb ik een voorronde van Write Now! gewonnen. De Brabantse uiteraard, die dit jaar voor het eerst sinds 2012 weer in Eindhoven was. In dat jaar deed ik voor het eerst mee. Er zijn overeenkomsten met dit jaar, zoals het gevecht om een zitplaats in de zaal te bemachtigen, maar er zijn ook verschillen. Zo ging ik dit jaar alleen naar de prijsuitreiking. Dat klinkt een stuk triester dan het is, want ik had daar afgesproken met twee ongelooflijk getalenteerde andere deelnemers.

Over talent gesproken: de muzikale bijdrage van gisterenavond kwam van Iris Penning, die ik al eerder had zien optreden. Zij kreeg een doodzenuwachtige zaal aan het huilen tijdens het spelen van haar liedjes. Heel indrukwekkend. Terwijl zij aan het zingen was, vergat ik even dat ik bij een prijsuitreiking was.

Ik heb nu vijf keer meegedaan aan Write Now! en vijf keer een prijs gewonnen in een voorronde. Er is dus nog nooit een jaar geweest waarin ik niets heb gewonnen. Vaak krijg ik de vraag hoe je dat kan, hoe je dat doet. Daar heb ik geen antwoord op, sorry. Ik heb geen aandelen in de wedstrijd, ik ben niet slim genoeg om de boel te saboteren en de beoordeling is volledig anoniem. Elke tekst krijgt een nummer, zodat de jury niet weet wie hem heeft geschreven.

Afwijzing

Ik ben afgewezen bij een literair tijdschrift en niet eens voor het eerst. Of ik het verwacht had weet ik niet - en dat is een slecht teken. Een verhaal is goed als het iets met de lezer doet. Dit verhaal deed niet eens wat met mij als schrijver, dus ik kon niet verwachten dat het iets met de lezer zou doen. Het document gaat in mijn map Leuk geprobeerd en het leven gaat door.

Zelf vind ik dat ik daar best goed mee kan omgaan, met afwijzingen. Ik mag wel naar Parijs en ik sta op de shortlist van Tilt, dat vind ik allebei leuker dan een publicatie in zo'n tijdschrift (de spanning en het plezier duren langer). Natuurlijk had ik het liefst alleen maar triomfen gehad, maar als ik twee dingen uit mijn lijstje met risico's zou moeten kiezen, zouden dat toch Tilt en Parijs zijn.

Waar ik minder goed mee kan omgaan, zijn reacties van mensen. Of het gebrek daaraan. Ik heb geen idee of het komt doordat ik misschien een aandachtsgeil persoon ben, of dat het een erfenis is van iemand die mij niets bleek te gunnen, of dat het een ander stuk van mijn karakter is. Zelf vind ik het altijd leuk als het goed gaat met iemand die ik ken. Oké, ik heb het liefst dat het met mij óók goed gaat, maar als dat niet zo is, vind ik het nog steeds fijn dat ik iemand ken die geluk heeft.

Te veel geluk

In mijn blog Risico's schreef ik over verschillende schrijfdingen waarvan ik niet wist of ze zouden doorgaan, of ik geselecteerd zou worden. Ik verwachtte afwijzingen in april, maar er kwamen er geen. Bestaat er zoiets als te veel geluk?

RUMAG. heeft me niet ontslagen, de lancering is alleen uitgesteld. Dat is al heel fijn nieuws, want dat hele bloggebeuren is leerzaam. Hoewel je daar als lezer van mijn blog niets van merkt, heb ik al een aantal keren blogs ingeleverd en daar feedback op gekregen. Je spreekt RUMAG. uit als 'rwwwoe-mek', op z'n Engels dus. Het is de bedoeling dat mijn blogs nog iets meer 'rwwwoe-mek' worden voor de lancering, maar dat komt wel goed.

De organisatie die ik had gemaild voor mijn eigen afwijzing bleek me niet te hebben afgewezen. Ik sta op de shortlist van Talent Op Tilt, een ontwikkelingstraject voor jonge Brabantse schrijvers. 10 mei ga ik gesprekken voeren met de organisatie zelf (Tilt), uitgeverij Atlas Contact, uitgeverij De Geus, literair tijdschrift De Titaan, literair tijdschrift DWB, Vlaams-Nederlands productiehuis deBuren (daarover in de volgende alinea meer) en het Zuidelijk Toneel. Daarna krijg ik te horen of ik definitief mag deelnemen aan het traject. Aangezien er volgens de oproep maximaal zes deelnemers zouden komen en er ook zes deelnemers op de shortlist staan, hoop ik dat ik een kansje maak.

De oproep om te 'solliciteren' naar een plekje in het traject Talent Op Tilt.