Interview op de radio

Afgelopen woensdag was het de warmste dag van het jaar tot nu toe en moest ik supervroeg opstaan omdat ik op de radio kwam. Die nacht was er een soort muggenbruiloft geweest waar alle soortgenoten van het bruidspaar op af waren gekomen, dus ik had mijn nachtkastje een halve meter opzij geschoven om die krengen de muggen te pletter te slaan naar een andere wereld te helpen. Mijn telefoon/wekker lag op dat nachtkastje. ’s Morgens klonk dat irritante kutgeluid een lieflijk ochtendgezang en was ik vergeten dat de wekker een halve meter verderop lag, waardoor ik uit bed viel, bovenop Els.

Els is mijn derde rib van onderen aan de rechterkant. Zij ving de hele klap op en redde het leven van mijn organen (niet dat ik weet van welke organen precies, ik heb al jaren geen biologie meer gehad). Wat een heldin! Daar herinnert ze me bij elke ademhaling nog aan, vandaar dat ik haar een naam heb gegeven. Dan kan ik even over haar zijkant wrijven en vloeken geruststellende woordjes fluisteren, en dan is ze even tevreden en stil.

Zodat je weet wat ik heb doorstaan om op de radio te komen. Aangezien het interview op de wereldberoemde zender Omroep Tilburg kwam en niet iedereen de technologische hoogstandjes in huis heeft die noodzakelijk zijn om daarnaar te luisteren, is hieronder het interview. Het gaat vooral over schrijfwedstijd Write Now! en over mijn column die een paar maanden geleden viral ging.

Als het filmpje hieronder enorm is en de layout van deze site verneukt een klein beetje anders maakt, kan je het interview ook hier luisteren.



(Mijn antwoord op de vraag over de top drie in de finale van Write Now! is trouwens een grap, voor de gevoelige zieltjes onder ons.)